I Care a Lot 2020 Recenzja

Posted by Fredda on March 23rd, 2021

Szklanka whisky oraz cygaro w gabinecie, atrakcyjna asystentka również daj bezczelna pewność siebie – kojarzycie ten rodzaj? Takim właśnie bohaterem, i w istocie bohaterką, jest Marla (Rosamund Pike) – z obecną odpowiedzią, że zamiast cygara nieustannie prowadzi jej vape pen, i swoją rolę tworzy nie na giełdowych przekrętach, a na niedoskonałościach systemu ochrony społecznej.

Wizja świata według Marli jest oczywista – są drapieżniki, dodatkowo są ofiary. Kto nie chce być ofiarą, musi bronić się drapieżnikiem. Marla obserwuje się więc potencjalnej zdobyczy (wertuje kartoteki bogatych seniorów), wykonywa się do ataku ("przekonuje" znajomą lekarkę do wystawienia zaświadczenia o zmniejszającym się stanie zdrowia upatrzonego pacjenta) i wchodzi do natarcia (trwa do sądu o przejęcie opieki nad osobą a co najważniejsze – jej mieniem). Kolejnych przeciwników (skarżące się rodziny podopiecznych) rozjeżdża jak walec, stwierdzając cynicznie "Opiekuję się tymi, których trzeba chronić".

W machinie Marli wszystkie tryby pracują szybko również efektywnie, dopóki na jej drodze nie pojawia się droga i coś skołowana starsza osoby Jennifer Peterson (Dianne Wiest). Emerytka, która mierzyłam być dla Marli "kurą znoszącą złote jaja", składa się generować coraz to innowacyjne problemy. Oraz nie chodzi nie o to, że nie smakuje jej podawany w bloku opieki pudding, a telewizor w lokalu gier robi zbyt dużo hałasu. Jest troszkę gorzej – prezentuje się bowiem, że panią Peterson natomiast jej całym samopoczuciem żywo budzi się szef lokalnej mafii (Peter Dinklage).

Sprawy stosują się komplikować, i jeden film – od satyry na etapy późnego kapitalizmu skręca w perspektywę tej formy kina noir dodatkowo o ile to liczby wychodzi J Blakesonowi całkiem nieźle, to wątek półświatka, delikatnie ujmując, kuleje. Od ściany technicznej teoretycznie niczego tutaj nie brakuje – mamy nadającą tempo elektronikę od Marca Canhama i funkcjonalny montaż, tylko z jednego powodu pełnia nie istnieje właściwie angażująca, kiedy można aby oczekiwać. Tym, co jednak zatrzymuje do kraju przy ekranie, jest nagrodzona Złotym Globem rola Rosamund Pike.

Że gdyby ZZ Top pisali dziś piosenkę "Sharp Dressed Man", więc po seansie "O wszystko zadbam" odwróciliby osoby również zaśpiewali o "Sharp Dressed Woman"? Bo przynajmniej twórcy filmu w takim właśnie kierunku zwracają się prowadzić postać Marli. Bohaterka wykonywana przez Pike to normalny przykład "boss bitch" – kobiety niezależnej, dużej i charyzmatycznej, która wie, czego ciąży oraz pewnie po to korzysta. Marla kontroluje wszystko – od idealnie ułożonych włosów po najmniejszy element życia prywatnych podopiecznych, a kiedy rzecz nie idzie po jej dba... wtedy widzimy, dlaczego sama kwalifikuje się lwicą.

"O wszystko zadbam" oddaje się prowadzić jakiś osobliwy rodzaj flirtu z feminizmem, zupełnie jakby twórcy bardzo szybko chcieli przekonać nas, że Marla realizuje to wyobrażenie o osobie sukcesu. Problem w tymże, że także bez nachalnych zapewnień, o aktualnym jak wtedy bohaterka nie boi się kogoś właśnie dlatego, iż "posiada kutasa", czujemy, że zgoda z nią nie zadzierać. Nie potrzebujemy do tego deklamacji o kobiecej sile – my ją tutaj widzimy. Nadmierna ekspozycja może mówić o braku pewności w fundusz kulturowy widza, ale tutaj przypomina więc dużo na cyniczną próbę wpisania się w popowy trend "girl power".

Kto pamięta Amy Dunne z "Zaginionej dziewczyny", znajdzie jej ślad w bezwzględnej i delikatnej Marli. Pike buduje stronę na tyle odpychającą i irytującą, że nawet gdy film po pierwszym uderzeniu wytraca tempo, to natomiast właśnie śledzimy jej przypadki do tyłu (większość z nas oczywiście w polowaniu na ostatnie, aż bohaterce wreszcie powinie się noga). Ale czy gotową na wszystko Marlę istnieje w stanie cokolwiek zatrzymać, oraz w szczególności dość nieudolna mafia ze pasją do eklerów? Polecam przekonać się samemu, choćby dla zaskakującego zakończenia. filmyzlektorem.pl/