Konstrukcje dachowe cena? Rzeszów

Posted by Ruland on March 24th, 2021

Wybór konstrukcji więźby dachowej zależy między innymi z przeznaczenia budynku, kształtów i wielkości dachu i warunków klimatycznych takich jak siła wiatru, ilość opadów a tartak jedlicze czas trwania śniegu.

W blokach jednorodzinnych oraz niektórych wielorodzinnych niezwykle przystępnym sposobem konstrukcji dachu jest drewniana więźba dachowa. Komponuje się ją zwłaszcza z faktów drewnianych (bali, belek, krawędziaków, łat również desek), które zawija się lub robi bezpośrednio na budowie. Do budowy zaczyna się najczęściej drewno sosnowe, ewentualnie świerkowe, natomiast małe elementy (wkładki, kołki itp.) wytwarzane są z wyborów twardych: dębu, akacji czy nowych o podobnych właściwościach. Drewno winno być ściśle wysuszone (maksymalnie może wynosić 20% wilgotności), a też uchronione przed działaniem czynników biologicznych oraz ognia. Elementy z drzewa litego mają długości do 7 m. Jeśli pomocne są dłuższe, to wykorzystuje się drewno klejone. Tradycyjne więźby nasila się i elementami stalowymi, jakie kieruje przy wielkich skalach dodatkowo w znaczeniach, w jakich przekroje drewniane nie są efektywne (są zbyt długie).

Więźba dachowa – wytrzymałość

Standardowo przygotowuje się takie więźby, na jakich można położyć dowolne pokrycie, zacząwszy od blachodachówek, stworzywszy na dachówkach cementowych oraz ceramicznych. Podstawowym lapsusem jest otwarcie, że tzw. lekkie pokrycia jak blacha, papa czy gonty potrzebują dużo przyjaźniejszej oraz spokojniejszej więźby. Niestety istnieje to normą. Rodzaj pokrycia jedynie w niewielkim stopniu przychodzi na budowę więźby. O wyborze więźby dachowej, decyduje suma obciążeń własnych dachu, jego ocieplenia również zmęczenia i zewnętrzne warunki atmosferyczne. Więźba dachowa musi wytrzymać bardzo przyjemne podmuchy wiatru oraz ciężar zalegającego śniegu, o wartości 100-150 kg na metr kwadratowy, i dla okolic górskich nawet powyżej 200 kg. Proces projektowania, dobór odpowiedniej formy oraz przekrojów przenosi się po dokładnych obliczeniach statyczno-wytrzymałościowych, a istotnymi parametrami stosowanymi do obliczeń są: kąt nachylenia dachu, odległość między ścianami, rodzaj stosowanego pokrycia dachowego, możliwości podparcia konstrukcji, strefy wiatrowe dotyczące lokalizacji budynku.

Więźba dachowa: krokwiowa

To najzwyklejsza forma stosowana, gdy rozpiętość ścian zewnętrznych domu nie przekracza 7 m, a nachylenie połaci dachowej 40-60°. Kluczowym elementem nośnym jest para krokwi powiązanych ze sobą w kalenicy, rozstawionych w odstępach 70-100 cm. Ich niskie efekty mogą być przymocowywane do poziomej belki ściągowej, będącej jednocześnie konstrukcją nośną stropu lub do murłat, napisanych na suficie czy na szczytu ścian kolankowych. Przy takim rozwiązaniu zarówno mocowanie krokwi do murłat, kiedy również murłat do całości budynku musi być niezwykle dokładnie wykonane, ponieważ od tego zależy stabilność również bezpieczeństwo dachu. Dopuszczalna długość pojedynczej krokwi to 6 m. Zalety tego wypowiedzenia to łatwość również siłę wykonania i niski koszt. Choroby to ograniczone zastosowanie, częste występowanie krzywizny powierzchni, ze względu na długie okresy (z braku podparcia) krokwi również pomaganie sił rozpychających (na zewnątrz) mury.

Więźba dachowa: krokwiowo-belkowa

W współczesnym rodzaju więźby para krokwi oraz belka pozioma drewnianego stropu tworzą łącznie trójelementowy wiązar, oparty na zewnętrznych ścianach budynku. Belki działające ten stany strop drewniany, mogą stanowić oparte bezpośrednio na murze albo na murłacie. Więźba dachowa o takiej kompozycji jest stosowana, gdy rozpiętość ścian zewnętrznych budynku nie przekracza 6-7 m. Podstawowym elementem popularnym jest para krokwi zintegrowanych ze sobą w kalenicy, rozstawionych w odstępach 80-120 cm. Dopuszczalna długość pojedynczej krokwi – 7 m.

Więźba dachowa: jętkowa

Więźby jętkowe są dobre do sprawienia, ekonomiczne również zawierają kilka ograniczeń niż wiązary krokwiowe. Spośród tego uczestniki są bardzo chętnie stosowane przy budowie domów. Wytwarzane są przy rozpiętościach ścian od 5 do 12 m a przy kącie nachylenia połaci 25-67o (polecane jest minimum 35o). Więźba jętkowa jest odmianą wiązaru krokwiowego, do jakiego został dodany poziomy element – jętka. Umieszczana jest wielokrotnie w połowie długości krokwi (lub coś bardzo) – trzyma je a wzmacnia. Zakłada się, że dolna część krokwi (od murłaty do jętki) nie powinna stanowić większa niż 4,5 m, a górna (między jętką a kalenicą) – niż 2,7 m. W relacji od wielkości dachu wykorzystuje się inne rodzaju więźby jętkowej. Klasyczna więźba jętkowa zawsze jest realizowana, gdy długość jętki wynosi maksymalnie 3,5 m. Gdy pisana jest w rodu z poddaszem użytkowym dolna krawędź jętki musi znajdywać się 2-2,4 m poziomem podłogi. W sukcesie dachów o niewielkim kącie nachylenia, by dać odpowiednią wysokość wnętrza, potrzebne jest zbudowanie ścianek kolankowych, wzmocnionych konstrukcją żelbetową (wieniec, słupki). Jętki poziome bardzo przeważnie są potem wykorzystywane jako element konstrukcji sufitu poddasza użytkowego. Zalecany rozstaw krokwi przy tym wypowiedzeniu to 70-100 cm. Przy rozpiętości dachu 9-12 m dopasowuje się też więźbę płatwiowo-jętkową, która wykonywa się z par krokwi rozpartych jętkami, opartymi na kolejnej jednej albo dwóch ścianach stolcowych. Ściany te – potrzebne ze względu na znaczne jętki, co usztywnia całą konstrukcję dachu – ustawione są na zasadzie oraz połączone od góry płatwią pośrednią. Gdy rozpiętość dachu wynosi 7,5-10 m dostosowuje się jedną płatwię, gdy 9-12 m dwie. Ukośne elementy tzw. miecze uznają zbyt zadanie usztywnić konstrukcję ściany stolcowej natomiast są dodatkowym podparciem płatwi.

Więźba dachowa: płatwiowo-kleszczowa

Przydatna jest więc, gdy rozpiętość ścian wynosi ponad 11 m. Podporami krokwi są nie tylko murłaty, ale same płatwie pośrednie, podpierające krokwie nieco więcej w części rozpiętości. Płatwie oparte są słupkami, idącymi na tzw. płatwiach (podeszwach) stropowych lub wprost na stropie. Więźba dachowa usztywniana jest poziomymi kleszczami – podwójnymi belkami wiążącymi końce słupów, z wspartymi na nich krokwiami. Kleszcze buduje się co trzecią lub co czwartą parę krokwi. Taka konstrukcja dachu równomiernie przenosi nacisk na wszystek dom i ze powodu na wielość sztywnych podparć zapewnia najrówniejszą połać dachową. Zaletą jest częściowe ograniczenie swobodnego dysponowania przestrzenią użytkową poddasza. Więźba płatwiowo-kleszowa więc znacznie uniwersalne rozwiązanie, ponieważ ważna ją podawać zarówno dachach płaskich, jak i stromych (6-70o), przy rozpiętościach do 16 m.