O wszystko zadbam 2020 Opis filmu

Posted by Gisele on April 9th, 2021

Szklanka whisky i cygaro w gabinecie, atrakcyjna asystentka oraz daj bezczelna pewność siebie – stosujecie ten pan? Takim właśnie bohaterem, zaś w zasadzie bohaterką, jest Marla (Rosamund Pike) – z tą różnicą, że zamiast cygara nieustannie prowadzi jej vape pen, a swoją sytuację podnosi nie na giełdowych przekrętach, tylko na niedoskonałościach systemu kontroli społecznej.

Wizja świata według Marli jest lekka – są drapieżniki, oraz są ofiary. Kto nie chce być ofiarą, musi być się drapieżnikiem. Marla przygląda się więc potencjalnej zdobyczy (wertuje kartoteki bogatych seniorów), wykonywa się do ataku ("przekonuje" znajomą lekarkę do wystawienia zaświadczenia o psującym się stanie zdrowia upatrzonego pacjenta) i przystępuje do natarcia (jest do sądu o przejęcie opieki nad osobą i co najważniejsze – jej braniem). Kolejnych przeciwników (skarżące się rodziny podopiecznych) rozjeżdża jak walec, stwierdzając cynicznie "Opiekuję się tymi, jakich trzeba chronić".

W machinie Marli wszystkie tryby pracują łatwo również skutecznie, dopóki na jej możliwości nie pojawia się ładna oraz dość skołowana starsza osoba Jennifer Peterson (Dianne Wiest). Emerytka, jaka posiadała żyć dla Marli "kurą znoszącą złote jaja", przedstawia się generować jeszcze to nowe problemy. Zaś nie chodzi bynajmniej o to, że nie smakuje jej podawany w lokalu opieki pudding, a telewizor w porządku gier robi za bardzo hałasu. Jest trochę gorzej – objawia się bowiem, że osobę Peterson natomiast jej pewnym samopoczuciem żywo angażuje się szef lokalnej mafii (Peter Dinklage).

Sprawy zabierają się komplikować, a tenże film – od satyry na okresy późnego kapitalizmu skręca w perspektywę współczesnej formy kina noir i o ile to idealne wychodzi J Blakesonowi całkiem nieźle, to materiał półświatka, delikatnie ujmując, kuleje. Z strony technicznej teoretycznie niczego tu nie brakuje – mamy nadającą tempo elektronikę od Marca Canhama również dobry montaż, ale z pewnego powodu pełnia nie jest naprawdę angażująca, jak można aby oczekiwać. Tym, co jednak przyciąga do końca przy ekranie, jest wyróżniona Złotym Globem rola Rosamund Pike.

Że gdyby ZZ Top pisali dziś piosenkę "Sharp Dressed Man", więc po seansie "O wszystko zadbam" odwróciliby siły i zaśpiewali o "Sharp Dressed Woman"? Bo przynajmniej twórcy filmu w takim właśnie kierunku uznają się prowadzić postać Marli. Bohaterka grana przez Pike to normalny przykład "boss bitch" – kobiety niezależnej, mocnej oraz charyzmatycznej, która zna, czego woli również śmiało po to korzysta. Marla kontroluje wszystko – od idealnie ułożonych włosów po najmniejszy element bycia osobistych podopiecznych, i gdy coś nie idzie po jej planuje... wtedy widzimy, dlaczego sama określa się lwicą.

"O wszystko zadbam" uznaje się prowadzić jakiś inny rodzaj flirtu z feminizmem, zupełnie jakby twórcy bardzo dokładnie chcieli przekonać nas, że Marla realizuje to marzenie o osobie sukcesu. Temat w tymże, że oraz bez nachalnych zapewnień, o tymże jak toż bohaterka nie boi się kogoś właśnie dlatego, że "ma kutasa", czujemy, że lepiej z nią nie zadzierać. Nie musimy do ostatniego deklamacji o kobiecej sile – my ją tutaj widzimy. Nadmierna ekspozycja może mówić o braku wiary w fundusz kulturowy widza, ale tutaj wygląda więc wyraźnie na cyniczną próbę wpisania się w popowy trend "girl power".

Kto pamięta Amy Dunne z "Zaginionej dziewczyny", odnajdzie jej objaw w bezwzględnej i delikatnej Marli. Pike buduje strona na końcu odpychającą i irytującą, że nawet jeśli film po pierwszym uderzeniu wytraca tempo, więc zaś oczywiście śledzimy jej losy do celu (większość spośród nas oczywiście w oczekiwaniu na ostatnie, aż bohaterce wreszcie powinie się noga). Tylko czy gotową na wszystko Marlę stanowi w bycie cokolwiek zatrzymać, zaś w szczególności dość nieudolna mafia ze pasją do eklerów? Polecam przekonać się samemu, nawet dla zaskakującego zakończenia. https://filmyzlektorem.pl/