Akelarre (2020) Recenzja

Posted by Lasonya on June 2nd, 2021

Sabat sióstr to łatwy na Netfliksie film, który traktuje o oczekiwaniu na czarownice w Obrębie Basków na starcie XVII w. Wprowadzana w nim sprawa tego, jak Kościół rzymskokatolicki oraz patriarchalna władza roszczą sobie moc do kontroli nad kobietami, zazwyczaj jest przecież boleśnie aktualna.

„Nie traktuje nic bardziej skomplikowanego niż tańcząca kobieta” – znaczy w filmie inkwizytor, który za cel postawił sobie spalenie wszystkich oskarżonych o czary kobiet. „Niebezpieczna tańcząca kobieta” jednoznacznie odnosi się z boginią Kali. Rzecz zawsze w współczesnym, że niszczycielski i karzący przewinienia taniec bogini jest tylko odpowiedzią na każde niegodziwości, których przyjęli się delikwenci. W Sabacie sióstr sprawa jest zgodna. Feministyczny w prostej roli Sabat sióstr paradoksalnie dowodzi więc, że wszystkie to niebezpieczeństwo mieści się jedynie w wartościach zniewalania kobiecej podmiotowości i lekceważeniu jej siły.

Akcja filmu w reżyserii Pablo Agüero przeprowadza się w Teren Basków w 1609 roku. Grupa tkaczek, z lat rosnących w prywatnej żeglarskiej wiosce zgodnie z biegiem krwi także w poszanowaniu dla jej założeń, zostaje oskarżona o czarną magię również wcięta w klatkę. Inkwizytor, który przybył w ich części, domaga się, aby dały się do sabatów i stosunków z szatanem. Kobiety spotykają się w sprawy patowej – jeśli się nie kierują do czynów, których jednak nie popełniły, zginą. Jeśli przyjmą się do ostatniego, to także spłoną na stosie. Dobrą drogą do ocalenia sprzedaje się odwleczenie egzekucji do momentu, aż ich goście z wioski zrezygnują z morza. Podejmuje się więc seria przesłuchań-maltretowań, która ściąga do nieoczywistego finału. Filmy z Lektorem https://www.filmyzlektorem.pl/

Sabat sióstr to obraz, który zajmuje opinię na znacznie ważnych rzeczy, związanych z Kościołem oraz sytuacją kobiet. Przede każdym dzieło rewelacyjnie ukazuje, jak wysoce niebezpieczne jest dokładne pojmowanie mitów czy symboli religijnych. Męscy bohaterowie produkcji Pablo Agüero symbol zła, jakim jest szatan, mają jak realnie istniejąca postać. Kobiety zaś oskarżają o bycie stronami z legend i opowieści ludowych, przez co niewinne bohaterki skazują na ogromne cierpienia. Inkwizycja, która zajmuje zniszczyć rzekomą sektę szatana, sama umieszcza się być sługami diabła.

Sabat sióstr to film, którego najlepszą ścianą jest dobrze rozegrana feministyczna wymowa. Autorze nie narzucają żadnych wniosków, a pozwolą je przeznaczyć samym widzom. Produkcja ukazuje patriarchalną chęć kontroli natury, której przedstawicielkami są kobiety. Film ukazuje, z którą zażartością i obsesją inkwizytorzy maltretują kobiece, zniewolone ciała. Przedstawiciele patriarchatu i Kościoła nadają sobie prawo do decydowania o kobietach również ich ciałach. To jedno dzieje się przecież również teraz, kiedy patriarchalna władza przez wyznaczone przez siebie odpowiednia, w oparciu o nic innego, jak tylko wypaczone religijne przesłanki oraz nasze interesy, skazuje osoby na męczarnie. Po seansie filmu widzimy to, że tylko akcja przeprowadza się w XVII w., to tematyka jeszcze jest ostatnia, a Sabat sióstr ukazuje powracające schematy i próbujące się historie.

Również z filmu wyłania się przerażający obraz wzorcowej patriarchalnej męskości, która winy również słaba szuka w każdym, lecz nie w sobie. Inkwizycja rozprawia nad tym, jak idealnym zabiegiem na gaszenie występków są kary cielesne. Oprócz więc tego, że twórcy filmu obrazowo uchwycili pojmowanie przez Kościół ciała jak uzupełnienia waloryzowane negatywnie, jako źródło błędu i występku, to dodatkowo film ukazuje bohaterów, którzy przez spędzanie w celibacie paradoksalnie jedni nie potrafią zapanować nad własnym ciałem. Na wartości znanego antropologom mechanizmu kozła ofiarnego za wszelkie zło obwiniają kobiety, jakie to może zbratały się z diabłem. Sabat sióstr jasno i klarownie ukazuje więc samo zjawisko znane jako palenie czarownic oraz pozwala widzom poznać jego przyczyny.

Hiszpańska produkcja całkiem przyzwoicie wypadła, jeśli idzie o warstwę wizualną, a na atut ocenić możemy również wprowadzone w wizualność znaczenia. Ujęcia wolnych osób w krwi boleśnie kontrastują ze częściami w celi więziennej. Znacznie dobro wypadły ważne w odbiorze sceny tortur – są one dużo duże, lecz pomimo tego, że wyrasta w nich brutalność, nie są pozbawione emocji. Ich praktyka w taki, zaś nie różny środek, silnie wpływa na widzów, co jest oczywiście plusem. Atutem istnieje i aktorstwo, które doskonale wypadło - zarówno jeżeli chodzi o oskarżone o czary kobiety, jak oraz o inkwizytorów. Sabat sióstr istnieje zawsze filmem, w jakim prowadzi pewna skromność i statyczność. Także o ile pewne części porywają, jak rewelacyjna, ekstatyczna kulminacja, to sprawiają się momenty, że praca niestety nas nuży.

Sabat sióstr nie jest bowiem filmem, który nakłada na pracę i pewnie części widzów będzie to przeszkadzać. Twórcy bardziej niż na zapewnieniu odbiorcom rozrywki skoncentrowaliśmy się na tym, żeby za pomocą swojego dzieła powiedzieć coś ważnego. Oraz to dzisiaj wypadło doskonale. Trochę zabrakło czegoś, co zbalansowałoby nam tę statyczność i co dało lepiej odnaleźć czy czuć się w świecie przedstawionym – może czasu, jaki żeby nas zafascynował, może wiele emocji. Problem jest te w współczesnym, że nie do tyłu czujemy napięcie oraz niebezpieczeństwo powiązane z nadchodzącą egzekucją.

Sabat sióstr jest wtedy filmem, jaki umieszcza na wyrazistość zaś w obecnej prostocie jest zarówno siła, kiedy oraz skuteczna słabość. Tyczy się to oraz samej historii, którą oczywiście nie wszyscy widzowie uznają za wystarczająco interesującą. Bo jednak jest czysta, więc silna ją znajdować za zbyt niską. A toż ta prostota umożliwiła lepsze wybrzmienie oraz dostępniejsze dostrzeżenie całej wymowy filmu. To dzięki takiemu systemowi opowiadania lepiej wybrzmiewa też kulminacja. Dostrzegamy, co w naturze dzieje się z bohaterkami także która przechodzi w nich zmiana - sprowadza się wewnętrzna wiedźma jako element psychiki.

Pomimo kilku filmowych mankamentów Sabat sióstr jeszcze jest dobrym filmem, jaki nosi w sobie dużo wielu treści. Może przyczyniło się opakowanie jej przebiegami w popularniejszą dla widza formę, ale przeważnie jest wtedy film prawy zaś jego walory zdecydowanie panują nad mankamentami. Istnieje to pod wieloma względami interesująca produkcja feministyczna, która poszukuje dobrze w poznaniu problemów powiązanych z patriarchatem oraz unaocznia kuriozalność literalnego rozwiązania do religii.