Konstrukcje dachowe podkarpacie Rzeszów

Posted by Ruland on June 5th, 2021

Wybór konstrukcji więźby dachowej zależy między innymi od przeznaczenia budynku, kształtów oraz rozpiętości dachu i warunków klimatycznych takich jak wpływ wiatru, ilość opadów oraz czas trwania śniegu.

W budynkach jednorodzinnych oraz pewnych wielorodzinnych niezwykle popularnym rodzajem konstrukcji dachu jest drewniana więźba dachowa. Przeprowadza się ją raczej z punktów drewnianych (bali, belek, krawędziaków, łat oraz desek), które zjeżdża się lub robi bezpośrednio na platformie. Do instalacje stawia się najczęściej drewno sosnowe, ewentualnie świerkowe, natomiast drobne elementy (wkładki, kołki itp.) robione są z gatunków twardych: dębu, akacji czy innych o odpowiednich właściwościach. Drewno powinno stanowić dobrze wysuszone (maksymalnie że posiadać 20% wilgotności), a ponadto uchronione przed działaniem czynników biologicznych oraz ognia. Elementy z drzewa litego mają długości do 7 m. Jeśli przydatne są dłuższe, to obraca się drewno klejone. Tradycyjne więźby rozwija się oraz elementami stalowymi, jakie stosuje przy wielkich miarach i w tłach, w których przekroje drewniane nie są efektywne (są za długie).

Więźba dachowa – wytrzymałość

Standardowo zakłada się takie więźby, na których można umieścić dowolne pokrycie, począwszy od blachodachówek, wykonawszy na dachówkach cementowych oraz ceramicznych. Podstawowym lapsusem jest stworzenie, że tzw. lekkie pokrycia jak blacha, papa czy gonty potrzebują dużo przyjaźniejszej oraz mniejszej więźby. Niestety jest wtedy regułą. Rodzaj pokrycia tylko w ograniczonym stopniu oddziałuje na konstrukcję więźby. O wyborze więźby dachowej, decyduje suma obciążeń własnych dachu, jego polepszenia oraz zmęczenia oraz zewnętrzne warunki atmosferyczne. Więźba dachowa musi poznać bardzo intensywne porywy wiatru oraz ciężar zalegającego śniegu, o ceny 100-150 kg na metr kwadratowy, i dla okolic górskich nawet powyżej 200 kg. Proces projektowania, dobór odpowiedniej formy oraz przekrojów dokonuje się po dokładnych obliczeniach statyczno-wytrzymałościowych, a istotnymi parametrami zapraszanymi do obliczeń są: kąt nachylenia dachu, odległość między ścianami, rodzaj stosowanego pokrycia dachowego, możliwości podparcia konstrukcji, strefy wiatrowe dotyczące lokalizacji budynku.

Więźba dachowa: krokwiowa

To najoczywistsza konstrukcja stosowana, gdy rozpiętość ścian zewnętrznych budynku nie przekracza 7 m, a nachylenie połaci dachowej 40-60°. Kluczowym elementem ciekawym jest para krokwi wymieszanych ze sobą w kalenicy, rozstawionych w odstępach 70-100 cm. Ich dolne efekty mogą stanowić dawane do poziomej belki ściągowej, będącej jednocześnie konstrukcją nośną stropu czyli do murłat, ułożonych na suficie bądź na szczytu ścian kolankowych. Przy takim podejściu zarówno mocowanie krokwi do murłat, kiedy oraz murłat do budów domu wymaga być wysoce solidnie wykonane, ponieważ http://wandavmlj351.yousher.com/tarcica-czy-jest od tego zależy stabilność oraz bezpieczeństwo dachu. Dopuszczalna długość pojedynczej krokwi to 6 m. Zalety tego wyjaśnienia to prostotę również siła wykonania i mały koszt. Zalety to ograniczone zastosowanie, częste występowanie krzywizny powierzchni, ze powodu na duże okresy (z braku podparcia) krokwi również życie sił rozpychających (na zewnątrz) mury.

Więźba dachowa: krokwiowo-belkowa

W współczesnym stylu więźby para krokwi oraz belka pozioma drewnianego stropu tworzą łącznie trójelementowy wiązar, oparty na zewnętrznych ścianach budynku. Belki mające ten etapy strop drewniany, potrafią stanowić oparte bezpośrednio na murze czyli na murłacie. Więźba dachowa o takiej kompozycji jest kierowana, gdy rozpiętość ścian zewnętrznych domu nie przekracza 6-7 m. Istotnym elementem ciekawym jest para krokwi połączonych ze sobą w kalenicy, rozstawionych w odstępach 80-120 cm. Dopuszczalna długość pojedynczej krokwi – 7 m.

Więźba dachowa: jętkowa

Więźby jętkowe są dobre do dzieła, gospodarcze także pamiętają niewiele ograniczeń niż wiązary krokwiowe. Z tego warunki są bardzo chętnie stosowane przy budowie domów. Budowane są przy rozpiętościach ścian od 5 do 12 m oraz przy kącie nachylenia połaci 25-67o (zalecane jest minimum 35o). Więźba jętkowa jest odmianą wiązaru krokwiowego, do którego został dodany poziomy element – jętka. Montowana jest przeważnie w połowie długości krokwi (lub nieco wyżej) – stosuje je i wzmacnia. Uzyskuje się, że dolna część krokwi (od murłaty do jętki) nie winna być szczuplejsza niż 4,5 m, a górna (między jętką a kalenicą) – niż 2,7 m. W relacji od wielkości dachu zaczyna się różne rodzaju więźby jętkowej. Klasyczna więźba jętkowa wciąż jest budowana, gdy długość jętki wynosi maksymalnie 3,5 m. Gdy wytwarzana stanowi w zakładzie z poddaszem użytkowym dolna krawędź jętki musi znajdować się 2-2,4 m poziomem podłogi. W sukcesu dachów o niewielkim kącie nachylenia, aby dać odpowiednią wysokość wnętrza, przydatne jest zbudowanie ścianek kolankowych, wzmocnionych konstrukcją żelbetową (wieniec, słupki). Jętki poziome bardzo często są potem używane jako element konstrukcji sufitu poddasza użytkowego. Zalecany rozstaw krokwi przy tymże wyjaśnieniu to 70-100 cm. Przy rozpiętości dachu 9-12 m daje się też więźbę płatwiowo-jętkową, która pozostawia się z par krokwi rozpartych jętkami, opartymi na drugiej samej lub dwóch ścianach stolcowych. Ściany te – potrzebne ze powodu na dalekie jętki, co usztywnia całą konstrukcję dachu – położone są na podwalinie i związane z góry płatwią pośrednią. Gdy rozpiętość dachu wynosi 7,5-10 m używa się jedną płatwię, gdy 9-12 m dwie. Ukośne elementy tzw. miecze uważają za zadanie usztywnić konstrukcję ściany stolcowej też są dodatkowym podparciem płatwi.

Więźba dachowa: płatwiowo-kleszczowa

Kierowana jest wówczas, gdy rozpiętość ścian wynosi ponad 11 m. Podporami krokwi są nie tylko murłaty, ale i płatwie pośrednie, podpierające krokwie trochę nic w połowie rozpiętości. Płatwie podparte są słupkami, siedzącymi na tzw. płatwiach (podeszwach) stropowych lub wręcz na stropie. Więźba dachowa usztywniana jest poziomymi kleszczami – podwójnymi belkami wiążącymi końce słupów, z wspartymi na nich krokwiami. Kleszcze wznosi się co trzecią lub co czwartą parę krokwi. Taka konstrukcja dachu równomiernie przenosi wpływ na pełen budynek też ze względu na wielość sztywnych podparć zapewnia najrówniejszą połać dachową. Wadą jest częściowe ograniczenie swobodnego dysponowania przestrzenią użytkową poddasza. Więźba płatwiowo-kleszowa więc zwłaszcza powszechne rozwiązanie, bo można ją zaczynać zarówno dachach płaskich, kiedy oraz stromych (6-70o), przy rozpiętościach do 16 m.